Tristano Francesco - Bach Cage

Różnice pomiędzy Janem Sebastianem Bachem a Johnem Cage’em są oczywiste. Równie oczywistym może się wydawać pomysł porównania tych dwóch skrajności. W odniesieniu do tego albumu  jest to jednak tylko częściowa prawda. „BachCage” nie jest prowokacją samą w sobie. Dopiero za drugim, trzecim odsłuchaniem odkrywamy prawdziwe oblicze tego niezwykłego pomysłu.

Słychać, jak muzyka Bach, w pedantycznym wykonaniu Francesco Tristano, żyje i mieni się nie tylko odcieniami melodycznymi, ale też jest bardzo perkusyjna. Być może dzieje się to częściowo za sprawą samego sposobu nagrania, w którym dźwięk zyskuje metaliczność brzmienia. Produkcja Moritza von Oswalda słyszalna jest jeszcze bardziej w nagraniach kompozycji Cage’a. Preparacja instrumentu dała także impuls do późniejszych operacji na dźwięku w procesie postprodukcji. I tak np. In a Landscape przywołuje brzmienie indonezyjskiego gamelanu, interludia autorstwa Tristano są przetwarzane elektronicznie, a dzięki technologii filtrów muzycznych Menuet II z I Suity francuskiej Bacha brzmi jak melodyjka z zegarka.


Inny, głębszy wymiar tego albumu odsłania subiektywny wybór kompozycji , za pomocą którego Francesco Tristano pokazuje, w jaki sposób Bach i Cage mogą zostać ze sobą „wymieszani”,  jak granice między nimi mogą zostać zatarte, przy jednoczesnym podkreśleniu tego, co łączy obu tworców. A łączy ich m.in. takie samo, matematyczne podejście do kompozycji, tonalności, polifonii i układów cyklicznych. Tristano odnalazł ponadto wspólne obu kompozytorom pokłady duchowości, które przeświecają przez ich kompozycje.


Francesco Tristano należy do tych przedstawicieli muzyków nowej generacji, którzy nie identyfikują się z żadną szkołą. To pokolenie łączy też specyficzne podejście do nagrań – wszystko, co zostało kiedykolwiek wydane, można znaleźć w Internecie. Sąsiadują ze sobą najbardziej oddalone od siebie stylistycznie utwory, zestawić można wszystko ze wszystkim, usuwając kontekst i traktując utwory, jakby bardziej ‘demokratycznie’. Tristano chętnie korzysta z tego podejścia, dając słuchaczom możliwość zetknięcia się z nowym, świeżym nigdy wcześniej niewykorzystanym pomysłem.

Tracklista:

1. Tristano: Introit
Johann Sebastian Bach -  Partita nr 1 B-dur, BWV 825
2. Preludium
3. Allemande
4. Courante
5. Sarabande
6. Menuet I
7. Menuet II – Menuet I da capo
8. Gigue
9. John Cage -  In a Landscape (1948) (Ed. Peters)
John Cage -  The Seasons (1947) (Ed. Peters)
10. Prelude I
11. Winter
12. Prelude II
13. Spring
14. Prelude III
15. Summer
16. Prelude IV
17. Fall
18. Finale (Prelude I)
Johann Sebastian Bach -  Vier Duette 802-805
19. I Duet e-moll BWV 802
20. II Duet F-dur BWV 803
21. III Duet G-dur BWV 804
22. IV Duet a-moll BWV 805
23. John Cage - Etude Australe n Duett n. VIII, Book I (1974-75) (Ed. Peters)
24. Tristano - Interludia
25. Johann Sebastian Bach - Menuet II I Suity francuskiej BWV 812